Europejskie impresje 2008: Valle de Loire - zamki i białe wina

Zamek Chenonceau

Dolina Loary to dla mnie królestwo zamków i białych win. Te ostatnie świetnie się czują w piwnicach wykutych w wapiennych skałach, tworzących swoiste obramowanie utworzonej przez rzekę szerokiej doliny. W czasie naszej podróży mieliśmy sporo szczęścia ponieważ trafiliśmy na ostatni dzień "Foire de vins" w Amboise i w Vouvray. Za radą naszego przewodnika Michelina "The Wine Regions of France" zdecydowaliśmy się na odwiedzenie tego ostatniego miasteczka.

W wykutych w skale 200-metrowych korytarzach zgromadzili swoje stoiska wszyscy najbardziej poważani winiarze z regionu Vouvray, należącego do największego w Dolinie Loary "terroir" dawnej prowincji Touraine. AOC Vouvray obsadzony jest w 100% odmianą Chenin Blanc, która daje cały przekrój win białych - od wytrawnych do słodkich moelleux oraz modnych musujących. Wśród tych ostatnich można wyróżnić 2 rodzaje: Vouvray mousseux to intensywnie musujące wino, podczas gdy Vouvray pétillant ma jedynie drobne, delikatne bąbelki. Winobrania w tym regionie należą do najpóźniejszych we Francji, zazwyczaj mają miejsce dopiero w listopadzie.
Nawet te najbardziej wytrawne wina z Vouvray są moim zdaniem stosunkowo łagodne i zawsze owocowe w smaku, wyjątkowo wręcz "łatwe" do picia.

A wino lało się strumieniami.... Lokalne targi "płynnego złota" w Vouvray.

My zdecydowaliśmy się, oczywiście po uprzedniej degustacji, na butelkę wytrawnego L'Interdit i jedną Vouvray pétillant. To ostatnie zniewoliło nas swoim miodowym smakiem i zapachem. Producent polecał nam je szczególnie jako aperitif lub idealne towarzystwo ..... no zgadnijcie do czego - oczywiście do foie gras lub koziego sera. Te przysmaki zresztą też można było na miejscu kupić, czego nie omieszkaliśmy uczynić. Nasza podróżna lodówka już pękała w szwach, a przecież przed nami było jeszcze całe południe Francji. Foie gras, jak już wspominałam, ma niejednego "perfect companion", ale to naturalnie musujące wino z Vouvray, rześkie i z nienarzucającą się delikatną słodyczą jest naprawdę wymarzone do kremowego, gładkiego i ciężkiego francuskiego delikatesu. Wiem, co mówię, bo po winie, jak i po wiezionym do Porto foie gras z regionu Périgord pozostało nam już tylko wspomnienie.

Zakupione przez nas wina z regionu Touraine (w skład którego wchodzi też AOC Vouvray). Na górnych zdjęciach czerwone i różowe wina produkowane ze szczepu Gamay.

Jeden z dwóch największych skarbów Doliny już omówiłam, pozostało więc jeszcze wspomnieć o zamkach. Zbudowany na samej Loarze Chenonceau, mimo że obiektywnie bardzo piękny, był oczywiście nie do zniesienia. Z prostego rzecz jasna powodu - znajduje się on chyba w marszrucie każdego odwiedzającego Francję turysty. Ja i Maciej widzieliśmy ten zamek już wiele lat temu, a naszego syna do oglądania dusznych i zapchanych do niemożliwości ludźmi pomieszczeń nie skusiły nawet moje pikantne opowieści o byłej pani na Chenonceau - metresie króla Henryka II , 20 lat od niego starszej Dianie Poitiers i nienawidzącej jej z całego serca królowej Katarzynie Medycejskiej.

Chenonceau, tym razem z drugiej strony Loary.

Na szczęście czego jak czego, ale zamków w Dolinie Loary nie brakuje, po pobieżnym obfotografowaniu Chenounceau udaliśmy się więc do tych mniej popularnych. O wiele przyjemniejsze były dużo mniej okrzyczane zamki w Azay-le-Rideau i w Villandry.

Azay-le-Rideau - kameralny zamek na uboczu turystycznych szlaków.

Z kolacji w Azay-le-Rideau moi panowie byli niezwykle zadowoleni, ja natomiast popisałam się wyborem zupełnie nietrafionej tradycyjnej sałatki z regionu Perigord, mającej w składzie: foie gras, orzechy i croutons. Tzn. foie gras było pyszne, ale niestety towarzyszył mu inny przysmak o wdzięcznej nazwie gésiers. Ja niczego nieświadoma (ach, te braki we francuskim słownictwie) złożyłam zamówienie, po czym, gdy było już za późno i danie podano na stół, po małym organoleptycznym śledztwie nabrałam podejrzeń, że są to kacze żołądki.

W Portugalii jadane są żołądki kurze, nazywają się moelas i wiążą się z jednym z moich bardziej traumatycznych przeżyć kulinarnych w tym kraju. Moja ignorancja - wówczas w języku portugalskim - została ukarana, gdy podano mi "w gościach", jako wielki przysmak i specjalność domu, talerz duszonych żołądków. Z całym szacunkiem dla wielbicieli podrobów, nie będę w szczegółach opowiadać jakie katusze przeżywał mój szanowny żołądek, gdy nie chciałam sprawić przykrości gospodarzom i usiłowałam to danie zjeść. Tak to jest, jak ktoś jest szalenie wybredny i ze zwierząt jada - że tak się anatomicznie wyrażę - wyłącznie mięśnie prążkowane zależne od woli (no jeszcze ewentualnie drobiową wątróbką nie pogardzi). Jasnym punktem naszego wieczoru w Azay-le-Rideau były za to boskie lody malinowe z dodatkiem całych malin o smaku jak z babcinej nalewki, którymi sobie z nawiązką odbiłam sałatkową porażkę.

Lunch za to tego samego dnia mieliśmy iście francuski - piknik na trawie z różowym winem z regionu Touraine (szczep Gamay) i serami: kozim Sainte Maure du Touraine i świetnym comté, kupionymi w sklepie z regionalnymi specjalnościami niedaleko zamku Chenonceau. Do tego rustykalny chlebek campaillette, przypominający nieco grubszą i krótszą bagietkę, o cudownie chrupiącej, rumianej skórce i nieco wilgotniejszym od bagietki wnętrzu. A na deser - miniaturowe financiers, które się uchowały jeszcze ze sklepu z Bayeaux. Takie południowe posiłki polecam zresztą każdemu podróżującemu po Francji samochodem. Urocze miejsce na piknik, wbrew moim obawom, a zgodnie z przekonaniem mojego optymistyczniej nastawionego do życia męża, we francuskiej campagne znaleźć niezwykle łatwo. Często nawet miewają one cywilizacyjne udogodnienia typu drewniane stoły, ławy i bieżąca woda. Nie ma chyba nic przyjemniejszego niż delektowanie się na łonie natury wspaniałym, jeszcze ciepłym pieczywem zakupionym w przydrożnej boulangerie, znakomitymi lokalnymi serami i winem (lub wodą - to opcja dla nieszczęsnych, pokrzywdzonych przez los kierowców lub niedorostków).

W następnym odcinku włóczyć się będziemy po jednym z dwóch najsłynniejszych regionów winiarskich Francji. Chyba nie trudno będzie Wam zgadnąć jak się nazywa ta okolica. ;)