Pastel de tres leches na wyspie Cozumel

Dzisiaj już będzie ostatni odcinek naszej rejsowej (ale nie wakacyjnej ) epopei. Tym razem parę słów o meksykańskiej wyspie Cozumel. Znanej na wiecie powszechnie, głównie jako raj dla płetwonurków.

Byliśmy kilka lat temu na Jukatanie, więc okolice były znajome. Na samą wyspę jednak nie zawitaliśmy, bo raczej nas ciągnęło w interior, a później już, jak to zwykle bywa, nie starczyło na wszystko czasu.

Teraz więc wypożyczyliśmy samochód i objechaliśmy Cozumel w kilka godzin. Wyspa nie jest duża, a że kultury Majów są tu zaledwie niepozorne szczątki, więc postanowiliśmy się napawać innym jej bogactwem - pięknymi plażami i oczywiście najsłynniejszą na zachodniej półkuli rafą koralową. Był więc to dzień totalnego leniuchowania.

Czasu mieliśmy niestety niewiele, więc tym razem nie było scuba diving, a jedynie snorkeling i
pływanie katamaranem, co demonstrują moi panowie poniżej.

Mimo, że Cozumel wydaje się być jedną wielką bazą turystyczną, można jednak znaleźć i tutaj piękne, puste i dzikie plaże, trzeba tylko odrobinkę oddalić się od centrum. Woda jest krystalicznie czysta i szmaragdowa oraz, co też nie jest bez znaczenia, ciepluteńka nawet w listopadzie. Nasze plażowanie było co jakiś czas przerywane ulewnym i ciepłym tropikalnym deszczem. Wrażenie przezabawne. :)

Oprócz tego buszowaliśmy trochę po sklepach. Tzn. głównie ja buszowałam, a Maciej z Lukaszem chcąc nie chcąc włóczyli się za mną, umilając sobie czas robieniem głupkowatych zdjęć, jak na prawdziwych turystów przystało. ;)

Jak widać poniżej handel odbywał się się nawet na plaży. Z okołokulinarnych zdobyczy to nabyłam wreszcie wymarzoną praskę do tortilli i suszone liście kukurydzy, niezbędne do robienia tamales. Mąż mi jedynie zawetował, tłumacząc się perfidnie nadbagażem, piękny i wielki kamienny moździerz mocajete, ważący niestety ładnych parę kilogramów. Cóż, zawsze jest powód, żeby ponownie pojechać do Meksyku. ;)

Nie odmówiliśmy sobie również doznań gastronomicznych. Te, jak się domyślacie, są w Meksyku porażające (a czasem nawet paraliżujące, jak ktoś się skusi na zbyt ostre papryczki, czego sama doświadczyłam 3 lata temu). Oprócz wspomnianych już tutaj tamales, gęstej zupy posole i tortilli z milionem dodatków, raczyliśmy się moim ukochanym od czasu poprzedniego wyjazdu meksykańskim deserem - pastel de tres leches (w wolnym tłumaczeniu to ciasto z 3 mlekami). Poniższe zdjęcie to mój własny wypiek, bo od pierwszej degustacji na Riviera Maya już je nie raz robiłam we własnej kuchni.

Te tytułowe 3 rodzaje mleka (zwykłe, skondensowane i skondensowane słodzone) używane są do przesączenia delikatnego ciasta i dzięki nim nabiera ono wspaniałej wilgotności. Mało słodka bita śmietana na wierzchu i garść sezonowych owoców, dopełniają całości. Zamieszczony tu przepis jest dość dowolną interpretacją receptury z książki Marthy Stewart z "Living Annual Recipes 2002"

Pastel de tres leches

foremka 35x22cm

115 g roztopionego i ostudzonego masła
6 dużych jajek
1/4 łyżeczki sody
1/4 łyżeczki gruboziarnistej soli
1 szkl cukru
1 szkl mąki

1 szkl 3% mleka w temperaturze pokojowej
300ml mleka skondensowanego niesłodzonego (ok. 390g)
300ml mleka skondensowanego słodzonego (ok. 400g)

500ml śmietany kremówki
1 op. cukru waniliowego
owoce do przybrania (truskawki, mango, ananas, karambola lub co nam fantazja podpowie)

Nagrzać piekarnik do 180ºC. Wysmarować masłem i wysypać mąką foremkę do pieczenia. Ubić mikserem białka 6 jaj z połową cukru, sodą i solą aż będą bardzo sztywne. Żółtka ubić z resztą cukru i ostrożnie wmieszać do nich białka. Wmieszać do jajek szpatułką roztopione masło. Przesiać na masę 1/2 szkl mąki i ostrożnie wymieszać, przesiać resztę mąki i ponownie lekko wymieszać do połączenia się składników. Wlać ciasto do przygotowanej formy i piec ok. 20-25min aż będzie złote i patyczek wbity w środek ciasta będzie suchy. Wyjąć z piekarnika i wystudzić na siatce do temperatury pokojowej. Gęsto nakłuć powierzchnię ciasta wykałaczką.

Wymieszać ze sobą 3 rodzaje mleka i odstawić. Powoli zalać całą powierzchnię ciasta mlekiem. Powinno wchłonąć cały płyn w ciągu 5 -10 min. Włożyć do lodówki na minimum 5 godz. lub całą noc. Tuż przed podaniem ubić na sztywno śmietankę kremówkę z cukrem waniliowym. Rozsmarować ją grubą warstwą na cieście. Podawać ze świeżymi owocami.